زمستان نود و یک

سلام به عزیز دلم .امشب 28 اسفند1391 .مامان بعد یک خونه تکانی مفصل فراغتی پیدا کرده تا بیاد و سری به وبلاگ پسری بزنه.

حالا صحبت کردنت دیگه مثل ما شده خیلی با دقت کلمات رو کنار هم میچینی وجملات طولانی میسازی وبلبل زبونی میکنی.خیلی هم بلا شدی دیگه اون اقا حسام مظلوم گذشته نیستی نمیتونم از دستت یه کم دراز بکشم یا با موهام بازی میکنی و بعضی وقتها میکشی یا از سر وکولم بالا میری ودنده هامو نرم میکنی خلاصه که بعضی وقتها بد جور کلافه میکنی مامانو ولی بازم قربونت میشم من مشکلی نیست این کارات به خاطر تنهاییت وگرنه موقعی که با بچه هایی اصلا به سراغم نمیای چه برسه به این کارا...

همیشه درحال مخالفت با مایی که اینم یه مرحله از رشد شخصیتت هست.یه کلمه رو خیلی تکرار میکنی هر چی ازت میپرسیم اگه منظورمون نفهمی میگی کدوم؟اخ منو و بابا همچی حرصمون میگیره از این کلمه...

بریم سراغ چند تا عکس زمستونی از پسر مامان.

پارک کنار خونه عزیز جون بعد دعای ندبه صبح جمعه.

در حال صحبت با نسیفه(نفیسه).

عمو اکبر در حال اصلاح موی سر حسام.

حسام و نفیسه درحال استراحت بعد از بازی.

به امید بهاری زیبا برای حسام و همه کودکان ایران زمین.